Ex Libris İlkay H.

Sıradan, granit bir mutfak tezgahı. Sol tarafında yarısı yenmiş bir fındık pakedi var. Hemen yanında siyah bir filtre kahve makinası. Makina, ta Çin'den gelmiş, Dünya'nın öbür ucundan. Şimdi, bu tezgah üzerinde filtresinde küflenmiş 1 haftalık kahveyle duruyor öylece. Evyenin sağında kahverengi bir çöp kutusu var. Çöp kovasında çöp poşeti niyetine, Tekel bayisinden alınmış alışverişin poşeti duruyor. Kovanın içinde üç beş parça kullanılmış mendil ve bir miktar sigara izmariti duruyor. Bu nesnelerin kullanım ömrü belli ki dolmuş ve bertaraf edilmek üzere çöp kutusuna atılmış. Sağda fırınlı ocağın üstünde duvara yakın bir çaydanlık ve hemen arkasında amacından farklı olarak yumurta haşlamak için kullanılan bir süt tası var. Süt tasının metal gövdesinin arkasında plastik bir sapı var. Farklı ham maddeler, yer kabuğunun farklı katmanlarından çıkıp bu tası oluşturmuş.  Tüm bu nesneler, farklı şeylere dönüşüyor zihnimde. Tezgahın üzerindeki rastgeleliğe baktığımda, bıraksan tüm bu ko

 Alelade bir kafede, alelade bir sandalyeyim ben. İnsanlar beni önemsemeden üstüme otururlar, bazen de yüksek yerlere erişebilmek için oturağımın üstüne ayakla basıp çıkarlar. Üzerime oturdukları halde ileri ve geri masaya doğru veya aksi yöne doğru beni çekerler. Kıçını silmeyen insanlar var mesela, onlar zannederler ki bunu, kendilerinden başka kimse bilmez, ama ben bilirim, kimseye söyleyemem gerçi. İnsanlar, benim üstüme oturup kitap okurlar bazen. Çoğunlukla da karşıda bulunan başka bir sandalye kardeşimin üstüne oturarak karşılıklı sohbet ederler. Ben ise sessizce onları dinlerim. Soğuk veya sıcak fark etmez, ben her türlü hava koşulunda dışarıda hazırım. Bazen üstüme yağmur yağar, bazen soğuktan donarım, kimi zaman güneş tahtalarımı kavurur ama ben bir yere kıpırdayamam. Gece olunca, garson beni ters çevirir ve masanın üzerine diğer sandalye kardeşimle birlikte beni koyar.  Aslında koltuklar da oturmak için kullanılır ama şartlarımız aynı değildir. Onlar, genelde kapalı mekanlar